ks. Janusz Musiał
Ksiądz Janusz Musiał (1937-2022)
Proboszcz w Słomowie, w Biezdrowie, w Borku i w Strykowie. W ostatnich latach życia z oddaniem posługiwał wiernym z Kościana i okolic.
Janusz Musiał urodził się 24 sierpnia 1937 r. w Trzebawiu, ochrzczony został w Łodzi 24 sierpnia 1937 r. Jego ojciec Władysław był pracownikiem rolnym. W Trzebawiu rodzina Musiałów przeżyła czas okupacji niemieckiej. Musiałowie uczęszczali na Msze św. do kościoła parafialnego w Łodzi, gdzie Janusz był ministrantem, należał też do krucjaty eucharystycznej. Tam przyjął Pierwszą Komunię Świętą w 1948 r. i bierzmowanie w 1952 r. Był najstarszym dzieckiem spośród ośmiorga rodzeństwa. Po przenosinach rodziny do Chomęcic i podjęciu przez ojca pracy sanitariusza weterynaryjnego w Szreniawie Janusz zamieszkał w domu babci w Starym Mieście pod Wronkami, skąd uczęszczał do szkoły w Nowej Wsi.
Po ukończeniu nauczania na poziomie podstawowym udał się do Niższego Seminarium w Gostyniu, po roku został przeniesiony do Wolsztyna. „Wychowawczo należał do uczniów posłusznych, uczynnych, spokojnych, skromnych, cichych, charakter poważny, typ spokojny, nagrodzony za wzorowe przestrzeganie regulaminu przez Radę Pedagogiczną przy końcu studiów” (25.06.1956) – pisał ks. dyrektor Teodor Lerch w świadectwie moralności na zakończenie nauki. Zaraz po maturze Janusz skierował swe kroki na drogę ku kapłaństwu. „Jest młodzieńcem bardzo ułożonym i bez wątpienia szczerym w swoich zapewnieniach, że kieruje się najszlachetniejszymi pobudkami, zgłaszając się do Seminarium Duchownego” (25.06.1956) – napisał po rozmowie wstępnej ks. rektor Aleksy Wietrzykowski.
Formację seminaryjną odbył w latach 1956-1962. Rodzina Musiałów mieszkała wówczas w Jeziorkach, stąd też formalnie należał do parafii w Słupi k. Stęszewa. Wakacje spędzał jednak często w Nowej Wsi. Na czwartym i piątym roku w Wielkanoc pomagał w parafii w Konarzewie. „Przebywał u mnie mieszkając na plebanii całe wakacje wielkanocne (w II święto odwiedził swoich rodziców). W Wielkim Tygodniu przygotowywał ministrantów, czytał i wyjaśniał niektóre modlitwy podczas nabożeństw, błogosławił potrawy w Wielką Sobotę. Po świętach wykonywał prace biurowe i miał zbiórki z ministrantami. We wszystkich tych zajęciach, w sposobie ich wykonywania przejawiał sumienność, a równocześnie zainteresowanie organizacją poszczególnych działów pracy duszpasterskiej; nie opuścił nawet nauk stanowych dla ojców i niewiast, które głosiłem w niedzielę przewodnią. To zainteresowanie i sumienność pozwalają sądzić, że stara się dobrze przygotować do pracy duszpasterskiej” (25.04.1960) – pisał ks. Stanisław Hartlieb.
Arcybiskup Antoni Baraniak udzielił ks. Januszowi Musiałowi święceń prezbiteratu 27 maja 1962 r. w katedrze poznańskiej. „Charakter posiada dobry. Był koleżeński i chętny do pracy społecznej. Na kursie VI pełnił funkcję diakona jałmużnika, opiekując się kilkoma rodzinami biednych. Zapowiada się jako dobry i solidny pracownik w kapłaństwie” (18.04.1962) – zanotował na zakończenie formacji ks. rektor Władysław Pawelczak.
Pierwszą placówką wikariuszowską nowo wyświęconego kapłana był Lubasz, sanktuarium łaskami słynącego obrazu Matki Boskiej Lubaskiej. Proboszczem był tam wówczas ks. radca Jan Kaczór. Po dwóch latach ks. Janusz otrzymał nominację na wikariusza w Nietrzanowie w dekanacie średzkim. W 1965 r. przyszedł czas na wikariat w Bojanowie-Gołaszynie. W roku Millennium Chrztu Polski został wikariuszem w kościele pw. NMP Niepokalanie Poczętej przy ul. Głównej w Poznaniu. W 1968 r. przystąpił do egzaminu proboszczowskiego. „Jest kapłanem przykładnym, dobrym i pobożnym. Również jego życie kapłańskie jest nienaganne. Z powierzonych sobie obowiązków duszpasterskich stara się wywiązywać dobrze. Jako proboszcz jestem zadowolony” (28.10.1968) – pisał w stosownym zaświadczeniu ks. proboszcz Antoni Cieciora, zarazem dziekan dekanatu Poznań-Wschód. W 1969 r. ks. Musiał został jeszcze mianowany wikariuszem w Obornikach.
Z dniem 26 marca 1977 r. ks. Januszowi Musiałowi powierzono zadanie proboszcza parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Słomowie w dekanacie rogozińskim. Troszczył się tam o miejscową świątynię. W 1981 r. abp Jerzy Stroba mianował go proboszczem parafii pw. św. Mikołaja w Biezdrowie w dekanacie wronieckim. Obejmował to stanowisko po ks. Marianie Maciołce, a tradycję mienia kościelnego przeprowadził ks. dziekan Wacław Przyniczyński. W 1986 r. ks. Musiał został mianowany w jego miejsce dziekanem dekanatu wronieckiego. W 1987 r. z okazji 25. rocznicy święceń kapłańskich udał się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. W Biezdrowie troszczył się o wzrost kultu Chrystusa Ukrzyżowanego. W parafii obfitującej w świątynie i punkty katechetyczne przyczynił się do odnowienia kaplic w Wartosławiu i we Wróblewie.
Z dniem 1 lipca 1988 r. metropolita poznański, przychylając się do prośby ks. Janusza Musiała, mianował go proboszczem w Borku. W październiku 1988 r. został też dziekanem dekanatu boreckiego – pełnił tę funkcję do 2000 r.
W 1997 r. proboszcz i dziekan borecki otrzymał godność kanonika honorowego Kapituły Kolegiackiej w Poznaniu. W 2000 r. poprosił o przeniesienie go na mniejszą parafię ze względów zdrowotnych – abp Juliusz Paetz mianował go wtedy proboszczem parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Strykowie. W 2005 r. z tych samych względów zmuszony był jednak ustąpić ze stanowiska – zamieszkał wtedy w parafii kolegiackiej w Kościanie, gdzie pomagał w duszpasterstwie u boku ks. prałata Czesława Bartoszewskiego, był też kapelanem szpitalnym. W 2012 r. przeszedł w stan spoczynku, w miarę sił nadal pomagając duszpasterzom parafii farnej.
Ksiądz Kanonik odszedł do wieczności w szpitalu kościańskim 24 września 2022 r. Pogrzeb śp. ks. Janusza Musiała odbył się w farze w Kościanie 29 września 2022 r. Obok licznie zgromadzonych księży i parafian wzięli w nim udział bp Zdzisław Fortuniak i miejscowy proboszcz, ks. kan. Paweł Skrzypczak, który wygłosił kazanie. Ks. Janusz spoczął na starym zabytkowym cmentarzu w Kościanie.
Źródło: „Miesięcznik Kościelny Archidiecezji Poznańskiej”, R. 74 (2023), nr 2, s. 101-103. ks. Maciej Szczepaniak
